Stare Miasto (Stari Grad) to prawdziwy labirynt wąskich uliczek, gdzie co krok natykasz się na coś fascynującego. Nie jest to turystyczny Disneyland – tu czas naprawdę zostawił ślady: popękane mury, wyblakłe freski i kamienice. Ale właśnie to nadszarpnięcie dodaje im charakteru. Dla mnie to idealne tło do fotografii – światło padające na stare cegły, cienie w zaułkach i ten melancholijny klimat, który sprawia, że każde zdjęcie opowiada historię.
Zaczynam zawsze od Forum Romanum – to ruiny z czasów rzymskich, które są sercem Starego Miasta. Stąd ruszam w stronę Kościoła św. Donata, tej imponującej rotundy z IX wieku, która wygląda jak z innego świata. Ale prawdziwa magia zaczyna się, gdy skręcę w boczne uliczki. Te wąskie pasaże, otoczone wysokimi kamienicami, mają w sobie coś tajemniczego. Kamienice, zbudowane z jasnego kamienia dalmackiego, noszą ślady wieków: tu i ówdzie odpadający tynk, stare drewniane okiennice i balkony porośnięte bluszczem. Mimo że czas je nadgryzł, ich architektura – mieszanka gotyku, renesansu i baroku – wciąż zachwyca.
Idąc dalej, mijam Bramę Lądową (Kopnena Vrata) z 1543 roku, zbudowaną przez Wenecjan. To wejście do Starego Miasta, ozdobione lwami i herbami – idealne na zdjęcie! Spacerując, lubię zatrzymywać się przy małych placykach, gdzie lokalsi piją kawę i czytają gazety.
Dla miłośników fotografii Zadar to raj. Stare uliczki to naturalne studio: kontrast między światłem a cieniem, tekstury ścian i niespodziewane kadry. A te kamienice? One mają swój własny urok – nie są idealne, ale autentyczne. Mimo upływu czasu zachowały elegancję: wysokie okna, łuki i detale, które świadczą o bogatej przeszłości. Fotografując je, czuję, jak przenoszę się w czasie. Polecam odwiedzić okolice Straży Miejskiej z XVI wieku czy spacer wzdłuż murów obronnych – tam klimat jest najbardziej intensywny. Gdy tylko widzę jakąś otwartą bramę, to od razu przekraczam jej progi w nadziei na znalezienie fragmentu przeszłości z duszą, gdzie kiedyś toczyło się inne życie niż obecnie.
Zadar nauczył mnie, że piękno nie zawsze musi być nowe i błyszczące. Stare uliczki i kamienice, choć nadszarpnięte, mają w sobie ten niepowtarzalny klimat – mieszankę melancholii, historii i codziennego życia. Spacerując tu, czuję się jak odkrywca, a każde zdjęcie to pamiątka z podróży w czasie.
DG
